Hoe maak je zonneschijn
als de regen niet stoppen gaat
Hoe maak je vreugde
als het alleen maar slechter gaat
Hoe kan je troosten
als je zelf wil janken en roept om raad
Hoe kan je de pijn verzachten
als er geen pleister voor de wonden bestaat
Hoe krijg je antwoorden op je vragen
als het antwoord niet bestaat…
Hoe, hoe, hoe….
Patricia Smink
Moeders gaat met haar schilderijen exposeren in het Gemeentehuis van Eemnes (het BEL-kantoor waar de gemeenten Blaricum, Eemnes en Laren samenwerken). Mijn gedichten die ik bij haar schilderijen geschreven heb zijn hier ook weer te zien.
Iedereen is van harte welkom op de opening met een hapje en een drankje op donderdag 13 februari om 17.00 uur door de burgemeester van Blaricum.
Het kan vannacht wel eens een beetje gaan vriezen vannacht bedacht ik me toen ik vanuit mijn werk naar huis reed. Dan moet zo het ijsdekentje maar even over de voorruit, dat scheelt een lastig raam krabben morgenochtend. Een klusje van niks dat een flinke tijdwinst geeft, meestal. Een enkele keer is het stoeien geblazen zoals vanmiddag…
Er is een parkeerplaats vrij voor de deur waar ik mijn auto netjes indraai. Ik pak het dekentje van de achterbank, rol hem uit en leg het op het raam, Woeeeiiiiiiih, een kleine maar krachtige windvlaag slaat eronder en de deken dwarrelt neer in de struik achter de auto!
Ik raap hem weer op voor poging nummer twee. Ik klem de hoek van de deken tussen de eerste deur, kan hij in ieder geval niet wegwaaien, en leg hem opnieuw over het raam. Dan loop ik naar de andere kant om het daar tussen de andere deur te klemmen. Mijn hand gaat richting de deken om hem te pakken en Woeeeiiiiiiiiiih……. weer is hij weg, hij hangt aan de andere kant.
Weer loop ik om de auto heen en voor de tweede keer raap ik hem op. Ik pak de punt vast en laat niet meer los. De deken is eigenlijk net te kort nu, ik hang half over de motorkap maar kom met deken aan de goede kant van de auto. Op het moment dat ik opgelucht adem haal voel ik iets tussen mijn vingers wegglijden, Woeeeeiiiiiiiiiii…….. blijkbaar had ik net niet genoeg stof te pakken.
Binnensmonds begin ik te vloeken en boos pak ik hem opnieuw op, pak hem stevig vast zodat ik meer stof heb. Hierdoor wordt de deken echt te kort zodat in met mijn buik over de motorkap heen schuif en de andere kant kom. Deken tussen de deur, deur dicht en…. Yes, gelukt!!!
Al met al heb ik tien minuten lopen ruziën met de ijsdeken. Normaal ligt dat ding er zo op maar als het een beetje waait is het echt even stoeien geblazen. Een zuchtje wind en ik heb ruzie met dat ding. Gelukkig is stoeien is nog altijd leuker als ijs van de voorruit krabben, dat zal morgen vast nog wel door mijn gedachte gaan!
Patricia Smink
Altijd zitten er wel dromen en wensen in mijn hoofd, groot en klein. Sommige zo vanzelfsprekend dat ik er wel eens aan voorbij ga, andere waar ik moeite voor moet doen ze waar te maken. Voor 2014 zit en ook weer een hele lijst in mijn hoofd. Het leek me wel eens leuk ze op papier te zetten zodat ik ze het komende jaar kan afstrepen en natuurlijk aanvullen! Ben benieuwd wat er aan het eind van het jaar van gekomen is!!!
De wensenlijst 2014;
Genoeg te doen dus om het jaar mee te beginnen!!! Ik heb er zin in, kom maar op 2014!!!
Patricia Smink
Bijna weer een jaar voorbij
waarin veel is gebeurd
soms verdrietig, meestal blij
Bloemen die bloeiden
vogels zongen, kikkers kwaakte
en hommels stoeiden
Vele foto’s geschoten
tijdens mooie wandelingen
vele hebben van de plaatjes meegenoten
Mams exposeerde haar schilderijen in de Torenhof
ze pronkte samen met mijn gedichten
we kregen veel complimenten en lof
Sunny missen is niet fijn
maar gelukkig heb ik ruim zeventien jaar
met haar mogen samenzijn
Een column voor een jaartje
voor de Hilversumse krant
een interview was de kers op het taartje
Voor de tweede keer weg uit het ouderlijk huis
mijn eigen paleisje gevonden
ik voel me er helemaal thuis
Staande om mij heen
een handvol lieve vrienden
missen wil ik er geen
Tweeduizend en veertien
een jaar voor nieuwe dromen
hoe ze uitpakken gaan we zien
Ik wens jullie allemaal
mooie dromen voor het nieuw jaar
vol gezondheid, geluk en zonnestraal
Patricia Smink
Zelfs als ik het probeer
mijn hart te bedekken met steen
het gevoel van
onmacht en verdriet
komt er dwars doorheen
Al negeer ik het gevoel
zeurend diep van binnen
ik ben en blijf degene
die alles ziet en hoort
en ik kan er niks tegen beginnen
Staande aan de zijlijn
optimistisch in support
een arm om je heen en troost
ik slik mijn tranen in
omdat het nooit meer beter wordt
Een mooie, jonge toekomst
zomaar opeens is het weg
alles waar je van droomde
is plotseling zo onzeker
door alleen maar stomme pech
Patricia Smink
Vanavond lig ik even lekker languit op de bank als de telefoon gaat. “Nee, bel later maar terug” denk ik nog. Toch sta ik zuchtend op en neem met tegenzin de telefoon aan. Het is Ziggo met de vraag of alles naar wens is, alles naar behoren werkt en of ik geïnteresseerd ben in sport, ze hebben een mooie kerstaanbieding.
“In sport ben ik niet geïnteresseerd” vertel ik de meneer aan de telefoon. Hij wil weten of ik het kijken of het zelf sporten niet leuk vind. “Beide,” antwoord ik. “Ik heb werk waar ik me de hele dag rot ren en blij ben als ik even zitten kan.” De meneer vraagt wat voor werk ik dan doe. Ik vertel dat ik in de zorg werk. “Oooow wat leuk,” zegt hij “dat heb ik ook jaren met veel plezier gedaan, op een groep jongeren met een verstandelijke beperking en gedragsproblematiek!” Meteen komt er een heel verhaal van dingen die hij meegemaakt heeft. Ik vraag hem waarom hij zulk mooi werk, waar hij zo enthousiast over is heeft opgegeven om bij Ziggo aan de slag te gaan. “Dat is even een bijbaantje” laat hij gelijk weten, leuk voor even maar hij wil toch graag de zorg weer in. Ik geef hem groot gelijk! Het gesprek gaat nog even door over de leuke dingen die je met cliënten mee kan maken.
“Tja” zegt hij na een poosje, “voor een abonnement op sport kan ik je niet warm maken en ik ga je ook niet overhalen, maar ik vond het heel leuk je gesproken te hebben!!” Dat vond ik ook, een keer geen vervelende verkoper maar een leuk gesprek omdat iemand doorheeft dat hij zijn product toch niet bij je slijten kan. Ik ben blij dat ik toch even van de bank gekomen ben!!!
Patricia Smink
