Verhuizen, een hele onderneming. Het uitpakken is dan wel weer erg leuk, je komt van alles tegen waarvan je denkt; “o ja , dat had ik ook nog!” Helaas zijn er ook dingen waarvan je zeker weet dat ze ingepakt zijn die je nooit meer terug vindt.
Een hobby van mij zijn kleine puzzeltjes, ik heb er eerder over geschreven. (Tijd voor ontspanning) Van hout, ijzer en rubber. De houten moet je bijvoorbeeld weer in elkaar puzzelen tot ster of kubus, alles past maar op een manier. Sommige zijn best lastig. De ijzeren moet je draaien, alleen zo kan je ze in -en uit elkaar krijgen. De rubber puzzels bestaan uit zes stukken waar je vierkanten van maakt.
Met veel plezier en moeite heb ik vele exemplaren bij elkaar gespaard. Zelfs op vakantie kijk ik altijd even of ze daar verkrijgbaar zijn, hier in Nederland is er niet makkelijk aan te komen. In Rome en Canada bijvoorbeeld heb ik er vele gescoord!
Deze puzzels hebben achter in de kast gestaan op mijn vorige adres. Ze zijn daardoor met de laatste spulletjes meeverhuisd. Ik bewaarde ze in een koelkastdoos. Deze doos heb ik dichtgeplakt met Duck tape, zo konden er geen stukjes kwijtraken. Deze koelkastdoos is hij in een kartonnen doosje gegaan die er nog stond van een schaal. Deze schaal was al verhuist in het bubbeltjesplastic. Heel goed ingepakt zijn de puzzels verhuist.
Na een paar dagen uitpakken verdwijnen alle verhuisdozen uit beeld. Opeens bedenk ik mij dat ik de puzzels nergens meer heb terug gezien. Waar zijn ze gebleven? “Ze zullen vast al ergens in een kast staan, neergezet en vergeten waar,” was het eerst wat ik dacht. Niet dus!!! Ik ben alle kasten nagegaan, alles weer uit de kast en weer terug maar ik kon ze nergens meer vinden.
Een paar dagen geleden viel het kwartje, ze zijn helaas weg, pleite, foetsie. Ik herinnerde me ineens dat ik de doos van de schaal in mijn handen gehad en heb gedacht; “daar gaat die schaal nooit meer in, die kan weg!” De doos heb ik dus weggegooid, op dat moment denkende dat hij leeg was. Ik heb er nooit geen erg meer in gehad dat juist daar de puzzels opgeborgen waren.
Ik heb er flink de balen van, wat een ontzettend domme actie. De vermoeidheid heeft het gewonnen van het even nadenken, een lege doos verhuizen is natuurlijk alles behalve logisch. Het drong blijkbaar niet meer door….
Wat nu met de puzzelhobby? Ik heb nog een paar houten puzzels die niet in de koolkastdoos paste, die zaten in een ander tasje en zijn “veilig”. Het is helaas pindakaas, en weer opletten, rondkijken en een nieuwe collectie sparen. Eén voordeel is dat ik nu veel minder vaak hoef te roepen; “Die heb ik al!!!” 
Patricia Smink
Vind ik leuk:
Like Laden...